Trane en Turksvye

Sy rill … tot binne in haar siel.  Sien weer die honger swartkopdogtertjie wat deur die verbode doringdraad wurm om by die winkende soet nektar uit te kom.

Opgewonde pluk sy. Die vrugte laat haar mond water en maak sy sommer van haar rokkie se skoot ‘n mandjie. Terug by die draad moet die kosbare vrag eers neergegooi word, dan weer opgetel word, voordat sy vinnig kan terugvlug huistoe.

Sy voel hoe honderde onsigbare doringkies hul suiers diep in haar brose velletjie insteek. Selfs haar sagte binnebeen plekkies onder die kosbare vrag begin kriewel. Maar sy  weier om haar oes weg te smyt. Voel dan hoe die sout van haar trane die dorings wat op haar bolip vergader, aan die brand steek …

“Gaan ons turksvye pluk?” dring manlief weer en my oë vlieg oop.

“Nee dankie!” Ek skrik vir die drif.  Skielik voel dit of my hande oortrek word met hordes onsigbare stekels.

Almal spring op die Jeep. Ek wuifel: “Goed goed, ek gaan saam, maar net om fotos te neem  …”

Weereens wink die buurman se vye deur die draad na my. Maar hierdie keer is daar oorgenoeg aan die binnekant.

Deur die lens vergru die vyand:  “Rerig?” snork ek liggies, geen wonder – die stamdorings van die turksvy steek wild en wragtig na alle kante en is nie skaam om hulle prik te pronk nie.

Die Opuntia tuna is deel van die kaktus familie en is die dorings en distels  op hierdie plante eintlik “verskrompelde blare” wat vir ’n ander doel toegerus is.

Pynlike ondervinding vanuit my kinderjare leer:  Maak eers vir jou ‘n jamblikkie ordentlik vas aan ‘n lang paal. Pluk dan nét daarmee! En moet ook nie onder die wind staan waarheen die dorings waai nie, anders “sit jy met ‘n turksvy.”

MANLIEF PLUK VAN DIE SOETSTE EN LEKKERSTE MET DIE TUISGEMAAKTE PLUKSTOK

Dan word die vrug in ‘n emmer met water gedompel en goed geroer sodat die dorings kan begin loswoel.

KYK HOE DRYF DIE VERVLOEKSTE DUIWELTJIES BO-OP DIE WATER ROND

Turksvye is van Suid-Amerika na Suid-Afrika gebring, en word oor die algemeen as ‘n pes en bedreiging beskou.

Ek glimlag vir die sebra’s agter my wat nuuskierig nader staan. Selfs húlle wonder waaroor die commotion gaan.

Nou is dit die dames se beurt.

BLOMMIE MEEN HAAR OOG IS BETER INGESTEL OP DIE SOETES

Terwyl sy oes sing die sonbesies: “Die oes is groot maar die arbeiders is min!”  Ons raak vrolik want niks is so lekker soos ‘n yskoue turksvy vanuit die yskas nie.

DIE ELANDE MET HUL KLEINTJIES DINK DIS VEILIGER OM LIEWER PAD TE GEE

By die Jeep word die vye weer oorgeskep in ‘n ander houer.

Ek adem die omgewing in. Hier tussen veldblommetjies en miskruiers kan mens ontspan. Dis lekker om te weet dat die swartkopdogterjie haar vrese oorwin het.

Sy was maar net deel van die spel-van-grootword in die woeste wildernis.

Leef met hart en siel

Soms kan die donkerkamer soveel unieke fotos oplewer, dat mens eenvoudig net iets met dit moet doen.

Hierdie fotos kom vanuit ons Jan 15 besoek aan Die Kruger, en word my hart opgewonde as ek besef dat hierdie diere heel moontlik vandag nog daar rondtrippel!

Geniet dit:

Bontvisvanger laat hoor sy lied.

 

Kreukel lyne van ‘n olifantkoei 2015

 

Wakker oog van die Sebra hings 2015

 

Seker voetstappe van ‘n olifantbul 2015

 

Bloedrooi-en-swart van die Bromvoël 2015

 

Satara Koedoebul toon sy trotse horings 2015

 

Vriendelike groet van die skilpad 2015

 

Stewige greep van die Langtoon 2015

 

Hamerkop staan by kabbelende waters en wag vir ‘n uitspringhappie

 

Pasgeborene wys sy unieke haarstyl 2015

 

Mag jou dagie bestaan uit Liefde en Omgee
Onthou – die lewe is te kort om bitterheid toe te laat
Sien elke dag as ‘n nuwe begin!
Liefdetjies
Spokie

BRAAIVLEIS, KATOETERS en OLIFANTE

Dis eendeweer in Die Krugerwildtuin met waterstroompies wat oral oor die nog stomende teerpad kabbel. Hier proe jy kultuur, ruik olifantmis en word betower deur die geil bedompige bosveld.

So begin ons eerste dag in die Kruger wat sou strek oor 10 dae. En om ‘n Boskolos te sien wat geruisloos vanuit die ruigtes voor jou verskyn, word ‘n gereelde prentjie wat ek gou gewoond aan sou  raak.

“Olifante!” fluister ek en voel hoe opwinding deur my are bruis.

SATARA OLIFANT op die H7 gesien deur die voorruit.

Soms was ons tussen ander voertuie ingeboks, met ‘n boswa wat getrou agterna stert.  Dan was omdraai of uitswaai nie ‘n vinnige opsie nie.

Hierdie vakansie was voorwaar ‘n olifant-reis. Nog nooit het ek soveel troppe en hordes aanskou, soveel so dat ek my vrees vir olifante te bowe gekom het.

“KOM KOM ROER JULLE BOUDE!” Olifante weet ‘n teerpad spel gevaar. Trompetterend sal hulle mekaar aanjaag.

Miskien het die lenskameratjie (my eerste) daartoe bygedra dat ek begin ophou bewe het. Dié het ek opgewonde op my skoot vasgeklem. Ek wou net kiek – olifantpapbroek of te not!

Na die salige reëns was die veld vrolik en het selfs die kleingoed vrugbaar vermeerder.

“STADIG MA, DIS LEKKER HIER IN DIE PAD.”  ‘n  Olifantjie trippel vrolik terwyl hy die hitte van die teerpad ontdek

Ma-olifant moes erstig vir hierdie jongeling grom. Die pad het vir hom gevoel na die ideale speelterrein.

“Staan of ek skiet!” beveel ek deur die lens en raak so betower deur ‘n groep spelende olifante by die drinkgat, dat ons glad nie agterkom ons is omsingel. Ander troppe het ook fluisterend nader beweeg om hul beurt by die koel waters af te wag.

Agterna het die manne goed deurgeloop. Moeg van al die kiekery het hul rustig agter in die voertuig begin indut. En ons dog hulle bewaak en bewaar!

VYF FEITE OMTRENT OLIFANTE (Ontmoet Loxodonta africana)

DIE SLURP weeg gemiddeld 135 kg en het 150 000 klein spiergroepe

1. Die brein: Is die grootste van enige landdier. ‘n Bul se brein weeg tot 5.4 kg. (Die mens sin weeg 1.5kg.)

2. Die oor: Weeg ongeveer 50kg. (Soveel soos ‘n 14-jarige dogtertjie.)

3. Die stert: Omtrent 1.2m lank. (‘n Veldmuis se stert is omtrent 10cm.)

4. Die poot: Is tussen 40-50cm lank. (Die rekord vir ‘n mens se voet staan op 38cm – die van Brahim Takioullah van Marokko.)

5. Die tande:  Die rekordlengte vir’n olifanttand is 3.49 m.

MODDERBADTYD

Hierdie foto is vir my indrukwekkend. Slurpend het hierdie olifant  homself oor en oor met modder bestook sodat selfs die ooghare afgestroom het daarvan.

Die Britse digter John Donne het op ‘n keer oor olifante gesê: “Die natuur se meesterstuk; die enigste skadelose reus.” John Donne se Polo is duidelik nie in die Kruger gerol nie. Tog steek daar waarheid in sy woorde. (Sien treksel en feite: Weg! tydskrif)

KUMANEDAM OLIFANT OP DIE H1-3 WOEL BY DIE WATERGAT  (Jan 2015)

 

TERUG KAMP TOE

Hieronder wei ‘n olifant teen die Satara kampdraad terwyl die son sy laaste goue streep verf. Kan jy hom sien? Ek moes vinnig afneem, want agter my het die hoenderboudjies al lekker gespat op die braaivleisvuur.

SATARA SONSONDERGANG MET OLIFANT SILHOUETTE

So ‘n onvergeetlike dag kan net met ‘n katoeter in die hand en ‘n knetterende vuurtjie in die wildenis, afgesluit word.